Nu komt het echt dichtbij ... Na in januari ons ticket besteld te hebben, stappen we morgen op het vliegtuig. Eerst de trein op naar Schiphol dan een tussenstop in Caïro om zondagochtend te landen in Dar es Salaam.

Ondertussen al heel wat voorbereidingen gebeurd ... Laat ons hopen allé voorbereidingen ;) en voor we goed en wel in Afrika zijn, hebben we al een paar onvergetelijke ervaringen opgedaan op z'n Afrikaans ;) Een paar anekdotes:

• Bezoekje aan het tropisch instituut

Voor de nodige inentingen, medische voorschriften voor malariapreventie, e.d. passeerden we enkele maanden voordien langs het tropisch instituut.

We hadden een dokter die vooral vol was van zijn eigen Afrika-avonturen. Hij had duidelijk al heel wat meegemaakt en vertelde die verhalen dan ook in vol enthousiasme aan ons. Allé, op een half uurtje hebben we een degelijke samenvatting van zijn leven gekregen. Vooral over Afrika kwam hij met de meeste details af, waarvan sommige nu niet echt een meerwaarde voor ons waren. En oh ja, nu moest hij er ook nog net aan denken dat het vandaag de verjaardag was van zijn doodgeboren kind, dan moest hij zijn ex zo dadelijk nog een sms'je sturen...

Gelukkig wisten we al heel wat over alle medische zaken want dit aspect is hij tijdens de consultatie volledig uit het oog verloren.

• Visumaanvraag op de ambassade in Brussel

Peter had me op voorhand gewaarschuwd dat het best al een Afrikaanse ervaring kon zijn op de ambassade, ... en dit was het ook. Allereerst geraakten we met onze grootste krachtinspanningen al niet door de deur naar binnen. Hoewel het uitnodigende zoemende signaal van het deurslot ons een paar keer tegemoet kwam, gaf de deur geen kik toen we er met forse kracht tegenaan gingen. Na een tiental keer bellen komt er ook niet eens iemand kijken en blijven we een beetje lachend voor de deur staan. Na een tijdje wachten en nogmaals proberen lukt het dan toch en worden we verwelkomd door het meest vriendelijke (lees: zure) gezicht achter de balie van de ambassade. Duidelijk had ze haar dagje niet. Met veel gezucht en geblaas krijgen we de papieren toegeschoven die we wat verderop moeten invullen ... Als we een balpen vragen, legt ze dit uiterst behulpzaam (lees: boertig) op haar desk. Natuurlijk krijgen we maar één balpen want er is er maar één, die we met alle wachtenden na ons delen. Tijdens het invullen horen we regelmatig mensen verschillende keren achter elkaar proberen om tijdens het zoemsignaal de deur met alle macht open te krijgen, blijkbaar waren we toch niet de enigen die niet binnen geraakten :) Alles ingevuld keren we met ons liefste gezichtje terug naar de behulpzame dame ;) De pasfoto's er nog even aan bevestigen met een paperclip. Van de zenuwen laat Peter onze overschot van pasfoto's met schaar terug in de schoot van de mevrouw belanden. Even een lachwekkend moment waarop we ons moesten inhouden, maar ze kon er duidelijk niet zo om lachen. We hadden oorspronkelijk een double entry visum aangevraagd (omdat we tijdens onze reis ook een periode de grens oversteken naar Malawi en nadien wederkeren) maar met een duidelijke boodschap krijgen we te horen dat ze dit niet geven. 'Only single entry'. Behulpzaam als ze is, kan ze ons ook niet vertellen hoe we dit dan moeten oplossen (dit is tenslotte maar de ambassade van Tanzania hé, wat voor een vraag stelden wij haar nu?) , maar ja ... Dit zien we daar dan wel weer. Binnen enkele werkdagen is het klaar. Om ons een tweede trip naar Brussel te besparen, vragen we beleefd of ze onze paspoorten en bijhorende visa aangetekend kan terugsturen. 'Not possible'. Dus zal er iemand van ons opnieuw naar Brussel gaan om te op te halen. Donderdag zijn ze klaar. 'Okay, we'll pick them up next week'. Geen sprake van volgens de dame: 'Thursday is Thursday!'. Hmm, work on Thursday? Zucht ... Blaas ... Oef, ze is akkoord met Friday ;) Man man man ... Had ze haar slechte periode van de maand? Met volle goesting vertrek ik die vrijdag terug naar Brussel om de paspoorten op te halen. Ik zet me schrap tegen de deur (na voorgaande ervaring van maandag) en wacht op het piepsignaal om me met volle kracht tegen de deur aan te gooien die ... ja, je kan het al raden: nu wel zeer smooth openging :) Gelukkig belandde ik al niet op de grond. Haar slechte periode van de maand was gedaan vermoed ik. Ze overhandigde me de paspoorten en wenstte ons zelfs 'a nice trip'! Allé dan ... Opgelucht, dit is toch al in orde!

Ziezo, dat betreft onze voorbereidingen.

We zochten nog een budget hotel om onze eerste nacht in door te brengen in Dar es Salaam. Hopelijk staat er zondagochtend een lief uitziende taxi chauffeur ons op te wachten met een bordje: 'peter & annelies luther guesthouse' waar we eerst zullen blijven, maar met een korte à la Afrikaanse bevestiging van onze boeking, zullen we maar zien of er dan werkelijk iemand staat. Spannend wel! De eerste dag zullen we het rustig aandoen. Eerst al onze bagage in het hotel afzetten en nadien te voet wat door de stad wandelen, eerste indrukken opdoen en langs het busstation om ons busticket tot aan de grens van Malawi vast te leggen. We hopen dus maandag door te reizen richting Malawi tot aan de grens, en van daaruit de busreis verder te zetten richting Nkhata-Bay. Het zullen enkele vermoeiende eerste reisdaagjes worden, maar vervolgens is alles een beetje gekender (voor Peter dan toch) en kunnen we het rustig aan doen.

Als we een internetcafé vinden dat open is op zondag, laten we vast weten of we goed zijn aangekomen. Anders later ... Je kan je aanmelden met je mailadres voor de mailinglist zodat je, telkens een nieuw verhaal op de site staat, hiervan op de hoogte wordt gebracht. We gaan proberen met regelmaat iets te laten weten en hopen ook dat jullie ons zo een beetje volgen en reacties plaatsen om ons een beetje hoogte houden van de gebeurtenissen in het Belgiëlandje.

We vonden het afgelopen zondag trouwens een heel gezellig feestje! Bedankt aan iedereen die erbij was, we hebben ervan genoten om jullie allemaal nog een keertje te zien. Ons 'laatste avondmaal', frietjes met een curryworst speciale, is nuaan het verteren. Morgen nog ons Carla nog een dikke knuffel geven ;) er zal goed voor gezorgd worden. Alle voorbereidingen zitten erop. Nu vingers kruisen, er staat ons een geweldige reis / ervaring te wachten.