Tot en met zondag zijn we uiteindelijk nog in Mzuzu gebleven. Het was weer een beetje onduidelijk om tot een afspraak te komen met Twisie. Om hem nog wat langer te kunnen zien, bleven we tot zondag zodat we dan nog konden afspreken, uiteindelijk enkel ‘s avonds even gegeten samen. Jammer genoeg ... Want vermoedelijk zat er toch een viezer diertje in het eten dan enkel kip, en hebben we de laatste dagen wat buikklachten te verduren gehad. Maar het begint stilletjes aan te beteren. Hopelijk zijn we er ongeveer door.

Voor Peter was het wel fijn Twisie terug te zien. Hij had juist zijn gekochte auto aan de grens gaan ophalen, die hij nu in Malawi met winst kan doorverkopen. Ja, soms moet je hier maar op een goed idée komen om met een bepaalde business te starten, dus wel goed dat hij zoiets onderneemt. Peter heeft leuk met hem kunnen bijpraten. Voor mij was het soms wat moeilijker om te volgen, met hun Afrikaans Engels accentje ... Maar best grappig nog op momenten.

Uiteindelijk vertelde hij ook dat zijn vriendin zwanger is, wel een beetje ongepland want ze zijn nog niet getrouwd en eigenlijk kan dit dan niet in de ogen van de gemeenschap. Je bent pas toegestaan om samen te wonen en iets uit te bouwen, als je eerst trouwt. Dus zit hij nu een beetje in een lastig parket, waar hij wel zelf voor gezorgd heeft. Moet je weten dat hij eigenlijk in de dorpen seksule voorlichting gaat geven, en uitleg over HIV bijvoorbeeld, maar zelf vond hij het na een paar weken toch niet meer nodig om een condoom te gebruiken. Dus ja, hij zal er wel aanhangen nu voor een trouwfeest te geven.

Maandag zijn we doorgereisd naar Livingstonia. Eerst met de minibus tot onderaan de berg wat al een behoorlijke bergrit was waarbij onze chauffeur een iets te hoog tempo aanhield, en nadien meegereden achterin een pick up de helling op. Enkel verantwoord met een 4*4 wagen want amai, we zijn nogal door elkaar geschud. Ook niet bevorderlijk voor het misselijkheidsgevoel. Je kan zogezegd de bochten aftellen tot je boven bent, maar naar ons inziens zijn ze toch wat bochten vergeten te tellen. Boven hebben we dan nog heel lang op zoek geweest naar een hotel, want dat was niet in overvloed aanwezig. Het enige dat we vonden was volzet, nadien warden we nog gegidst tot aan een of ander lokaal maar redelijk louche guesthouse, ... Uiteindelijk, na een lange en zware tocht toch met ons gat in de boter gevallen met een zalig hotelletje vlakbij het centrum dat niet zo duidelijk was aangegeven. We konden zelfs een badje nemen, en het weken was precies wel nodig ...

Maar het bezoek aan Livingstonia was wel de moeite waard. Ongelooflijk mooi zicht op het meer ver beneden, dennenbomen, gezellige en mooie huizen die opgebouwd zijn vanuit de missie vroeger ... echt grappig om in Afrika precies in een meer Engels dorp rond te lopen. We hebben de dag na onze tocht wat rondgekeken. Een wandeling in de voormiddag gemaakt tot aan de watervallen. Je wordt hier zoals gewoonlijk heel regelmatig aangesproken met Mzungu, how are you ... Of in de plaatselijke talen zijn we het ook al heel gewoon om de begroetingen uit te wisselen. In de namiddag het dorpje nog wat verkend, en het geschiedkundige museum bezocht. Maar stel je er niet te veel van voor. Het was wel grappig om te doen. Over de geschiedenis van de missie. Ze zijn best trots op hun kleine museum, al gaat het vooral dan over de blanke missionarissen die het in Afrika gemaakt hebben voor hen en waar ze dankbaar voor moeten zijn. Nadien wilden we nog internetten maar er was geen verbinding te krijgen. Vroeg gaan slapen omdat we ons niet geweldig voelden en geen geweldige nacht gehad.

Volgende dag besloten we toch verder te gaan richting Tanzania. Onze tocht verliep redelijk goed naar Afrikaanse normen. Als je echt graag vooruit wilt geraken, is het Afrikaanse vervoer toch iets waar je jezelf op een moeilijk moment druk in kan maken in jezelf, zeker als we ons al niet honderd procent voelden. Maar we zijn er uiteindelijk wel geraakt, na de nodige autopech onderweg (geen benzine, band stuk) en het nodige getreuzel van de bestuurders. Grensovergang verliep vlot. Aan de grens stonden ze weer fameus te leuren, willen allemaal geld wisselen illegal, proberen ons een taxirit van twee minuten aan te smeren voor 30 euro (ter vergelijking; vandaag een taxirit van 3 uur gehad voor 7.5 euro), een bijna lege bus wilde ons erin krijgen terwijl je dan weet dat ze nog een uur rondrijden voor te vertrekken omdat hij nog niet vol is, maar we laten ons niet doen. Dus goed en wel belandden we tegen de avond in Tukuyu.

Vandaag hebben we via een lokaal reisbureautje dan een uitstapje gedaan naar de thee plantages en theefabriek. Best een hilarisch begin waarbij we ons in `hygienische` pakjes moesten heisen. Het werkte wel op de lachspieren, al vond onze gids het bloedserieus. Leuke rondleiding gehad eerst door de fabriek, met nog 2 andere koppels. We hebben op het einde ook de thee kunnen proeven. Best special, en tevens `hygienisch` met altijd dezelfde lepeltjes die gewoon gedesinfecteerd worden in wat water. Nadien tot de theeplantage gereden en daar ook wat uitleg gekregen. Ze herhalen wel dikwijls hetzelfde, dus op den duur wisten we het wel. Nu weten we echt alles over thee!!

Morgen reizen we door naar Matema Beach om even uit te rusten en hopelijk helemaal te bekomen van onze reis van de laatste dagen en buikklachten.