Vanuit Tukuyu zijn we verder gereisd naar Matema beach. Dit is ook aan Lake Malawi , al heet dat hier in Tanzania Lake Nyasy. De rit hiernaar toe bleek toch iets minder vlot te gaan als verwacht. In het begin ging het goed, maar na een overstap bleek de deur uit de bus te vallen. Dus met een volle bus naar de lokale mecanieker en de deur laten arrangeren. Op 20 minuten had de lasser (zonder lasbril of enige beveiliging) de deur er al min of meer ingekregen. Al bleek de deur tijdens de rit toch nog de nodige sluitproblemen te hebben. De bus stopte ook iets te veel en vooral te lang naar onze goesting. Dit maakte dat we voor een 40km toch al snel 4u30 onderweg waren. Soit, goed en wel aangekomen namen we onze intrek in een nieuwe campsite die net open was van augustus 2010.

Deze lag op een zeer mooie lokatie met prachtig strandje en vooral een zeer mooi zicht op de omliggende bergen . Hier zijn we dan ook twee dagen gebleven om wat te relaxen op het strand. Zaterdag zijn we nog naar de lokale pottenmarkt geweest. Ondanks ze iets kleiner uitviel dan verwacht bleken ze daar inderdaad wel heel knappe potten te maken in alle kleuren en maten. Jammer genoeg niet zo handig om nog een maand mee te sleuren dus toch maar niets gekocht. Onderweg hele mooie wandeling. Je komt hier wel regelmatig kinderen tegen die je om geld vragen: Mzungu ... Give me money! Maar als je dan doet alsof je het verkeerd begrepen hen, en hen vrolijk een Good Morning terugwenst, snappen ze er niets van. Ook grappig is dat hun Engels soms ook niet echt perfect is. Zo wenst iemand je op een stralende voormiddag een Good Evening. Kwestie is dan even goed gezind hem een Good Evening terug te wensen.

Zondag hebben we dan echt de luie toerist uitgehangen en eigenlijk niets gedaan buiten wat rondgehangen (moet ook eens kunnen he) op het strand en onze voeten het hete zand laten trotseren. Wat best voor grappige taferelen zorgt als je geen schoenen aanhebt en nog een eindje te gaan hebt.

Maandag zijn we terug richting Mbeya gegaan omdat we vanhieruit de trein naar Dar Es Salaam willen nemen. Toen we in het treinstation aankwamen bleek er geen enkel loket open te zijn en was er voor de rest ook niemand te bespeuren.... Alle na wat wachten doet er een oudere meneer dan toch een loketje open. Eerst rustig het karton voor zijn raam weghalen, zijn schuifje opendoen, zijn bril opzetten, zijn papieren goedleggen... Ok, nu is hij klaar om ons te helpen. We wilden twee ticketjes eerste klas boeken. Dit bleek toch iets moeilijker dan verwacht... Hij moet nog eerst met de treinchef bellen en zit wel minutenlang naar zijn blaadje te turen. Alle na een goede 15 minuten blijkt er eigenlijk toch niet echt een groot probleem te zijn en hebben we onze prachtige kleine kartonnen ticketjes. Ole Ole, we kunnen woensdag de trein op. (onze taxichauffeur, die we hadden laten wachten voor 5 minuutjesom even snel onze kaartjes te kopen, vond het gelukkig nog wel grappig dat we pas 40 minuten later terug buitenkwamen ... vermoedelijk kennen die het Afrikaanse ritme van snel een treinticketje kopen al iets beter) .

Dinsdag zaten we dan nog een dagje vast in Mbeya. We wilden via een lokaal toeristenbureau een uitstap boeken naar een kratermeer, Ngosi Crater Lake. Dit bleek allemaal toch iets duurder uit te vallen dan verwacht. Er werden al snel de gekste prijzen gevraagd van 50 dollar tot 130 dollar... Uiteindelijk hebben we het dan maar zelf geregeld en waren we er voor een 15 dollar vanaf. Soms rekenen ze hier toch vreemde en extreem hoge winstmarges aan. Ook blijken niet alle toeristenbureaus open te zijn, en worden de werkuren ook hier, net als in het treinstation, erg flexibel gehanteerd.

Het kratermeer zelf dan was wel heel knap. Eerst een steile wandeling door een tropische omgeving (aan het snelle tempo van onze gids)om dan de top van de krater te bereiken en een prachtg zicht te hebben op het meer. Het glinsterde enorm mooi in het zonlicht en verder was er niets of niemand te zien. Er bestaat ook een Loch Ness Legende rond het Lake, namelijk dat er een monster in verscholen zit dat alle vissen doet sterven en zwemmen durft de lokale bevolking ook niet te doen. Het monster zou het meer ook van kleur doen veranderen en lokale rampen worden aan de legende toegeschreven. Onze gids lijkt er niet in te geloven, al zou hij toch ook niet in het meer willen zwemmen.

Qua transport hadden we vandaag iets minder geluk. De eerste bus zette ons een 5 km te vroeg af, zelfs nadat we het aan iedereen uitgelegd en bevraagd hadden. Dus dan maar wandelen in de goede richting, zonder te weten hoe lang het nog was. Vervolgens een taxi geregeld om ons de laatste km tot voor de krater te brengen. Op zich ging dit goed. Tijdens onze wandeltocht naar de top had onze meneer de held zijn lichten had laten branden... Dus toen we terug moesten vertrekken (erg moe al van de tocht op zich) kon de auto niet meer starten. Na de nodige telefoontjes komt er iemand op zijn fiets aangekrost met een nieuwe autobatterij. Die heeft de taxichauffeur er dan ingestokken, maar die gaf hetzelfde effect als de lege batterij: geen startende auto. Dan maar het hele eind naar de hoofdweg gewandeld. Hier gelukkig wel snel een goede lift gevonden naar Mbeya. Erg vriendelijke mensen die ons tot bij ons hotel brachten.

De volgende dag vertrokken we goed op tijd naar het treinstation.Stipt wantwe moesten er om 13u zijn om de trein om 14u te nemen die vanuit Zambia naar de kust van Tanzania rijdt.Veel mensen zitten geduldig te wachten. Het gaat er rustiger aan toe als in een busstation en we kunnen ook op ons gemak op de trein wachten. We hadden ons wel aan wat vertragingen verwacht, maar dat het zo de spuigaten zou uitlopen, nu ook weer niet. 14u werd 17u. Er werd nadien 19u voorspeld. Dan werd er opeens 3u `s nachts gezegd, gelukkig was dit `swahili tijd` wat er berekenen vanaf de zon opgaat en onder ism zodus betekende dit 21u. Nog steeds niet ideaal ... en we weten al 1 ding zeker. Geduld hebben we hier al leren hebben. Uiteindelijk kwam onze trein er rond 22u door en konden we rond 22u30 vertrekken. Reden van de vertraging; de lokomotief was stuk en moest vervangen worden. Ach ja ... Gelukkig zaten we in eerste klas en konden we redelijk comfortabel liggen, met4 in een coupe samen dus met een ander koppel uit Engeland. Best tof en relaxed. Al was het toch vaak fameus schokken als de trein zich in beweging zette. Dan hebben we ongeveer zo`n 6u over de eerste kleine 200 km gedaan. Joehoe, wat een tempo ... vind je niet? Vermoedelijk hebben we ook zo`n 3u stil gestaan. En tijdens de ochtend stonden we weer stil voor een 5u. Volgende reden; de vervangende lokomotief was ook stuk, dus moest deze ook vervangen worden. Beetje om gek van te worden. Je vermoed bijna dat ze hier ergens een grote boom hebben waar allemaal krakkemikkige, vervallen lokomotieven aangroeien, waar ze ze blijven halen? Uiteindelijk werd er voorspeld dat we rond 6u `s morgens zouden arriveren in Dar es Salaam. Wat dus een uiteindelijke vertraging van 16u betekent. Kan je het jezelf in Belgie al voorstellen? Wel een handig excuus om niet op te dagen op je werk als je met de trein moet komen. Jammer ook wel aan de vertraging was vooral dat we nu in het donker door de voorbijgaande nationale parken zijn gereden. Normaal gezien heb je kans om in het daglicht vanuit de trein wilde dieren te zien, maar deze kans hebben we dus gemist. Verder was het nog wel aangenaam. Je kon je benen eens strekken, naar de wc gaan of de restaurant coupe, ... En we hebben een extra gratis overnachting gehad op de trein. Als je de vertraging buiten beschouwing neemt, is het werkelijk een leuke ervaring. Ook een andere manier om het landschap en de mensen aan je oog te zien passeren, veel rustiger en landelijker.

Nu zitten we een dagje in Dar es Salaam, ons busticket voor Kilwa Masoko hebben we geboekt en we moeten morgenvroeg al vroeg uit de veren. Om 5u moeten we er zijn. Laat ons hopen dat we nu toch een beetje meer geluk hebben op vervoersgebied als de voorbije week.

Vandaag hebben we een dagje genoten van het nietsdoen. Uitrusten van de vermoeiende reis. Gaan zwemmen in het zwembad van de Golden Tullip, wat lijkt over te gaan in de zee. Jammer genoeg was het een beetje bewolkt vandaag, maar toch lekker warm als de zon er een keertje doorkwam. Grappig ook hoe je in Afrika soms de extremen kan tegenkomen; wij die telkens de goedkope budget hotels opzoeken, en als je in een andere buurt zit, poepsjieke huizen en hotels naast je passeren waar je fameus voor kan doorbetalen als je jezelf dit wilt permitteren. Ondanks dat je dan echt veel geld neertelt voor een overnachting, ziet het er toch nog niet allemaal luxueus afgewerkt uit en is er altijd nog wel een beetje werk aan.

Ziezo, morgen zetten we onze reis dus verder naar de zuidkust. Waar we op zoek gaan naar de Ruines op Kilwa Kisiwani en het verleden van de slavenhandel.